Kardiomiopatia hipertroficzna u zwierząt

Dodaj udostępnianie przycisków do FacebookFacebookfacebookshare do TwitterTwitterTwittershare do PinterestpinterestShare to MoreadDthismore10

Kardiomiopatia przerostowa jest formą nabytej choroby mięśnia sercowego, który widziała wiele zwykle u kotów, a mniej zwykle u psów. Chociaż mogą istnieć przyczyny środowiskowe, odżywcze i medyczne niektórych form kardiomiopatii, najczęstszą przyczyną zarówno u psów, jak i kotów jest pochodzenie genetyczne. Niektóre koty z nadczynnością tarczycy mogą również czasami rozwijać kardiomiopatię, która zwykle rozwiąże się po rozwiązaniu nadaktywnej tarczycy.

Objawy kardiomiopatii przerostowej mogą się różnić i mogą obejmować nagłe trudne oddychanie z powodu zastoinowej niewydolności serca, a także niespecyficznych objawów utraty apetytu, wymiotów i zmian w zachowaniu. W niektórych przypadkach skrzepy krwi mogą się tworzyć i powodować nagłe porażenie wielu zazwyczaj tylnych nóg. Niektórzy klienci z kardiomiopatią mogą rozwinąć nieprawidłowe rytmy serca, które mogą predysponować niektóre zwierzęta do ryzyka nagłej śmierci bez wcześniejszych objawów.

Chociaż w niektórych przypadkach możliwe jest zdiagnozowanie kardiomiopatii poprzez kombinację badania fizykalnego, promieni rentgenowskich i EKG, zwykle potrzebne jest ultradźwięki serca, aby złożyć nasilenie i formę obecnej kardiomiopatii. Ten echokardiogram jest wiele cennych w definiowaniu długoterminowych planów leczenia, a także pozwala nam zidentyfikować postęp i prognozowanie stanu serca.

Leczenie kardiomiopatii przerostowej zazwyczaj obejmuje leki takie jak Lasix lub Furosemid w celu zmniejszenia gromadzenia się płynu, a także innych leków, takich jak enalapryl, aby pomóc rozszerzyć naczynia krwionośne i złagodzić obciążenie dla serca. Czasami stosuje się aspirynę dla niemowląt w niskiej dawce, aby zmniejszyć możliwość rozwoju przyszłych zakrzepów krwi. Wielu klientów z kardiomiopatią przerostową będzie wymagało okresowego monitorowania przez weterynarza poprzez promieniowanie rentgenowskie i/lub echokardiogram. Prognozy będą się różnić wraz z wcześniejszą diagnozą i leczeniem o lepszym długotrwałym prognozie niż zwierzęta z porażeniem nóg tylnych lub zastoinowej niewydolności serca.